Güzel yazı yani Hüsnühat, özellikle 15. yüzyılın son çeyreğinden itibaren Osmanlı kültürünü simgeleyen bir yüksek sanat olarak kabul edilmiş ve bizzat saray tarafından himaye edilmiştir. Kökenleri her ne kadar İran ve Arap ülkelerine uzansa da, dinsel kaynağına sıkı sıkıya bağlı kalarak gelişimini ve zirvelerini hep Osmanlı Hat Sanatı içinde bulmuştur.
Ahmet Soysal’ın Hüsnühat başlıklı çalışması bir yandan güzel yazının tarihsel değişim anlarını, geçiş ve devamlılık özelliklerini ortaya koyarken, diğer yandan kusursuzluk sınırlarında yaratılan bu iç ahenk sanatının estetik meselelerini tartışmaya açıyor.
Kitapta yer alan tarihsel ve estetik içerikli iki ana bölümün dışında, Soysal dokuz ek metin üzerinden güzel yazının şimdiye kadar pek kurcalanmamış yanlarını sorular ve karşılaştırmalar aracılığıyla ele alıyor.
Kitapta ayrıca, hüsnühat sanatının büyük ustalarının kimi başyapıtları görsel referans olarak sergileniyor.

​

​

​