Can kıyılarında ulumayla açılıyor Karabakı, ve birden çatırdamaya başlıyor her şey: Evler, yollar ve uyku. Kör bakışlardan bir dağ dikiliyor karşımıza. Ölüm, tanrının unutulmuş bir adı mı?

​

"Sen çıksan da çıkmasan da aşılmıştır dağ

sen affetsen de affetmesen de boynu geyiğin

vurulmuştur, dürülmüştür kitabı insançocuğunun

çobandan krala değin satır satır toplanmıştır

et, kararmış elleriyle murdar meleklerin.

Dilin, karakazanlarda kaynayan karadut

bitirmiştir şarkısını, senin şimdiden işittiğin."

[Tanrının Şarkısı, s. 98]

 

Emrah Yolcu’nun şiirleri: ilk karda, ilk ayak izleri.

​

​

​