Percy Bysshe Shelley on dokuzuncu yüzyılın ilk çeyreğinde bir devrim çağrısı yayımladı. 1813’te. Sadece iki yüz elli kopya.

Peri kraliçesi Mab, ölümlü Ianthe’yi uykusunda bir yolculuğa çıkardı. Zamanın ve mekânın zincirlerinden sıyrılan bu yolculukta, insanlık tarihinin karanlık yüzlerini gösterdi ona. Krallıkların zorbalığı, dinin ikiyüzlülüğü, savaşın anlamsızlığı, mülkiyetin yıkıcılığı.

Yüce ile isyan lirik bir bedene büründü. Eleştiri ağıta, ütopya ezgiye dönüştü. Doğa, akıl ve aşk, yıkılan dünyaların ardından yükselen yeni bir düzene göz kırptı.

Kraliçe Mab bir teklif, bir tahayyüldür. İnsanın özgürleşme ihtimaline dair bir kehanettir. Shelley hem devrimcidir hem gören. Hem düşleyen hem uyandıran.

Ben Peri Mab’im: bana bahşedildi
İnsan dünyasının korunması gereken harikaları:
Ölçülemez geçmişin sırları,
İnsanın sonsuz bilincinde yer alan,
O müsamahasız, yaldızsız vakanüvislerde ben bulurum:
Geleceği, nedenlerden yükselen
Her sonuçta, ben birleştiririm