Mekik’te dört tekinsiz kuyuya ayrı ayrı eğilip bakıyor Enis Batur: Nietzsche, Warburg, Walser, Wölfli. Dipte kendi suretinin kesişimlerini görmüş müdür, okuyanlar söylesin.

​

“Dönüş yolu uzun sayılmaz, bu nedenle de, bir yılan gibi kıvrıla kıvrıla, uzatabilirim onu. Topografyanın bir yüzündedir Coğrafya, sırtını Zaman oluşturur, işler. Yıllardır, iki tarafta dokuyorum.
Gitgide büyüyen kapkara bir ağız hızla yaklaşıyor karşıdan.” (E.B.)

​

​

​