“Desenler fotoğrafları yineliyor ama birebir kopyalamıyor: onlara benzeyen ama tam da aynıları olmayan başka bir imgeyi getirip yerleştiriyorlar fotoğrafın içine, yüzeyde başka bir mekân açıyorlar. Punctum mu bunlar? Sarı Punctum, fotoğrafın punctum noktasına mı işaret ediyor? Yoksa bir ayrıntıyı, izi, deliği mi gizliyor, fotoğrafın üzerine yerleşerek? Bu sarı dikdörtgenin altında ne var acaba?
[...] Mekânın ortasına, öylesine, gelişigüzel, son anda yerleştirilmişe benzeyen o iki sandalyeden birine, Sarkis’in yanına oturuyorum. Bir palto giymiş, sırtına altın renkli bir davul bağlamış. Kamera yavaşça yaklaşıyor. Sarkis tokmağı tutan sol eliyle sarı davula vururken bir yandan da su dolu bir kaba fırçayla sarı boya akıtıyor, altına bulanmış ses, Sarı Kasap’ın sesi, her yeri kaplıyor.” – Cem İleri

​

​

​