Dadacı zihinlerin gerçekliğin ötesinde bir gerçekliğin inşasına giriştiği yirminci yüzyıl başı Paris’inde Aragon, Fénelon’un Telemakhos’unu gözüne kestirdi. Ulysses’in oğlu iki asırlık serüvenini, Dadacı bir pastişin azgın dalgalarında, devrimci bir düşün koynunda tekrar yaşadı. 1922’de. Yazı dönüşüyor, dönüştürüyordu ve Kalypso’nun ıssız adasında Telemakhos’un sesi işitiliyordu:  

“Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis, Eukharis.”

Yedi bölümün her birinin kapısını başka bir el araladı: Kant, Breton, Soupault, Barrès, Picabia, Baudelaire, Ducasse ve bir mezmur.

​

​

​